Patronka
Danuta Siedzikówna „Inka” urodziła się na Podlasiu 3 września 1928 roku. Od najmłodszych lat była wychowywana w tradycji patriotycznej. Ojciec Wacław, za działalność antysowiecką, w 1940 został zesłany w głąb Rosji. Matkę zaś, za współpracę z Armią Krajową, gestapo rozstrzelało w 1943 roku.
Danuta Siedzikówna mając zaledwie 14 lat, w grudniu 1943 roku, wstąpiła do Armii Krajowej. Kilka miesięcy później skończyła kurs dla sanitariuszek. Po przejściu frontu, jesienią 1944 roku, podjęła pracę jako kancelistka w nadleśnictwie Hajnówka, którą łączyła z działalnością konspiracyjną.
W czerwcu 1945 roku została aresztowana za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Wkrótce została odbita z konwoju przez działający na terenie Białostocczyzny patrol partyzancki. Nie zaprzestała jednak działalności konspiracyjnej. Ponowne aresztowanie „Inki” miało miejsce w lipcu 1946 roku. Tym razem nadano jej status więźnia specjalnego i umieszczono w pilnie strzeżonym więzieniu w Gdańsku. W czasie śledztwa była zastraszana i brutalnie torturowana, mimo tego, nie złożyła zeznań obciążających przyjaciół.
Danuta Siedzikówna została skazana na śmierć wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego dnia 3 sierpnia 1946 roku. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946, strzałem w tył głowy. Miejsce jej pochówku do 2014 roku było nieznane. Dopiero we wrześniu tego roku na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku odnaleziono nieoznakowany grób, w którym spoczywały jej szczątki.28 sierpnia 2016 roku, w 70 rocznicę wykonania wyroku śmierci, odbył się państwowy pogrzeb Danuty Siedzikówny „Inki”.
Jest mi smutno, że muszę umierać – napisała w grypsie do przyjaciół niezłomna sanitariuszka. W chwili śmierci miała zaledwie 17 lat. Dla młodego pokolenia Polaków stała się symbolem niewinnej ofiary zbrodni sądowej. Mamy nadzieję, że bohaterska „Inka” jako Patronka Szkoły, pomoże nam wskazać drogę do takich wartości, jak Honor, Odwaga, Ojczyzna, Przysięga. Była w wieku uczniów szkoły średniej, kiedy zetknęła się z brutalnym terrorem, reprezentowanym przez komunistycznych oprawców. Z całą świadomością wybrała Dobro i Uczciwość, zachowała się po prostu jak trzeba – godnie. Jej niezłomna postawa i heroizm, staną się na pewno dla nas wskazówką, jak definiować te najwyższe wartości. Pozwoli uświadomić, że takim ludziom zawdzięczamy życie w wolnym i niepodległym kraju, być dumnym z własnego państwa.
